Περπατούμε όλο και λιγότερο σε αυτές τις αφιλόξενες για τους πεζούς πόλεις. Παρατηρούμε και βιώνουμε τις πόλεις μακριά από τους γείτονες, φίλους και συμπολίτες μας, φυλακισμένοι οικιοθελώς στο νέο μας κλουβί, το δικό μας αυτοκίνητο. Αυτό το κλουβί μας διακοσμούμε (εντός) κατά πως μας αρέσει και μέσα από τα πλαίσια του καρασκευαστή του βλέπουμε τον κόσμο εκτός. Από αυτό το νέο (κυρίαρχο στις μέρες μας) μεταφορικό μέσον εξερευνά η φωτογράφος την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο αριθμός του οχήματος (ΝΑ7359) δίνει και τον τίτλο αυτής της ενότητας του έργου της. Ένα ακόμη νούμερο στη ζωή μας αντί για ιδέες και στοχασμούς.Το κάδρο της φωτογραφικής μηχανής, ένα ακόμη πλαίσιο, ένας ακόμη (πρόσθετος) συμβιβασμός για τον φωτογράφο, που αναγκάζεται να είναι ακόμη πιο εδώ και ο κόσμος να είναι ακόμη εκεί, ακόμη πιο μακριά. Τελικά η φωτογραφία μας απομακρύνει από τη ζωή ή καταγγέλλει την απομάκρυνση από αυτή; Ας πάρει ο κάθε θεατής των έργων της έκθεσης θέση. Θέλουμε ανθρώπους ελεύθερους και σε επαφή με την ζωή ή φυλακισμένους στις νέες επίπλαστες ανάγκες των ΙΧ μεταφορικών μέσων; Θέλουμε πόλεις για τους πολίτες τους ή πόλεις για τα αυτοκίνητα;Θέλουμε, γενικώς, ή αφήνουμε τα πράγματα να κυλίσουν μόνα τους;
Βασίλης Καρκατσέλης
