ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Η ΕΚΘΕΣΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σκόπιμα έμεινε τελευταία η σημαντικότερη και μοναδική στα ελληνικά χρονικά προσφορά του ΦΚΘ στη φωτογραφία (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι προηγούμενες δεν είναι ανάλογες). Η συνεχής και καθ’ όλο το έτος διοργάνωση εκθέσεων, με προσφορά υλικοτεχνικής υποδομής, πείρας, γραμματειακής υποστήριξης, κορνιζών και βεβαίως αφισών, προσκλήσεων κ.τ.λ. προς τους δημιουργούς (ιδιαίτερα των νέων και των εκτός πόλης) είναι μία αναντικατάστατη παροχή. Η πλήρης ηθική και υλική βοήθεια στο δημιουργό τον απελευθερώνει από τα “πρακτικά” (ιδιαίτερα όταν δε διαθέτει την απαραίτητη πείρα) και του επιτρέπει να ασχοληθεί μόνο με το έργο του.
Οι εκθέσεις που ο φορέας διοργανώνει είναι ενταγμένες σε δύο ξεχωριστές ενότητες, με διαφορετικούς στόχους και ζητούμενα αποτελέσματα. Είναι οι εκθέσεις ΕΝΤΟΣ του Φ.Κ.Θ. και οι εκθέσεις ΕΚΤΟΣ αυτού.

ΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ Φ.Κ.Θ. ΕΚΘΕΣΕΙΣ (ΕΩΣ ΤΟ 2006)
‘’Ήταν πάντα πρωτότυπες (δεν είχαν παρουσιαστεί με αυτή τη μορφή οπουδήποτε στην Ελλάδα) και φτάναν στο κοινό τους με τον ιδανικότερο τρόπο που απαιτούσε το υλικό. Συνήθως, στα πλαίσια αυτής της ενότητας, εκθέτουν καταξιωμένοι δημιουργοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι νέοι δε βρίσκουν χώρο στο Φ.Κ.Θ. Όλες οι παραγωγές παρουσιάζονται με διεθνείς προδιαγραφές και εκτείνονται στον ένα, τους δύο ή και τους τρεις ορόφους του Φ.Κ.Θ., χωρίς να είναι λίγες οι φορές που παρουσιάστηκαν ταυτόχρονα περισσότεροι του ενός καλλιτέχνες, happenings ή φιλοξενήθηκαν και άλλων μορφών δράσεις‘’, έλεγε πάντα η καταστατική αυτή αρχή μας. Γενικά, η αρχή της ΕΝΤΟΣ ενότητας ήταν να βρίσκει ο επισκέπτης των εκθέσεων μία σοβαρή παραγωγή, πολύ άνω του μέσου όρου. Από το Σεπτέμβριο του 2006 και εντεύθεν, όλο αυτό το σκεπτικό μεταφέρθηκε σε όλους τους διαθέσιμους χώρους της συμπρωτεύουσας, για μεγαλύτερη διήθηση της φωτογραφίας στη ζωή της πόλης και εντάχθηκε στο παρακάτω πρόγραμμα ”Εκθέσεις εκτός της έδρας του φορέα”.

ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ Φ.Κ.Θ.
0. Παραγωγή ομαδικών θεματικών εκθέσεων
Η ανάγκες για έξοδο της σύγχρονης Ελληνικής φωτογραφίας από το επικίνδυνο αγκάλιασμα της φωτογραφίας της αγοράς, το τέλμα της επίσημης φωτογραφίας, τον επικίνδυνο εναγκαλισμό της εφαρμοσμένης εκδοχής της και τις πολλαπλές παγίδες που κρύβει ο ερασιτεχνισμός ανάγκασαν το Φωτογραφικό Κέντρο να τροποποιήσει την τεχνική ανάπτυξης των προγραμμάτων του. Με τεχνητή διάσπαση / διπλασιασμό των δυνάμεών του προχωρεί σε παραγωγή θεματικών εκθέσεων με συμμετοχή δημιουργών από κάθε γωνία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Προσπαθεί για παραγωγές όχι τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά για εκθέσεις που να μπορούν να σταθούν σε όλα τα παγκόσμια φεστιβάλ φωτογραφίας. Απαιτεί πλήρεις εργασίες, άριστο τρόπο παρουσίασης, ασχέτως του κόστους και πολύ σοβαρή δουλειά. Όταν τα καταφέρνει, οι δημιουργοί βρίσκουν ένα μόνιμο παγκόσμιο δύκτιο συνεργασιών για να υποδεχθεί την εργασία τους. Είναι σε αυτά τα πλαίσια που το Φωτογραφικό Κέντρο συμμετέχει στο PHOTO FESTIVAL UNION (την ένωση των μη κρατικών Ευρωπαϊκών φεστιβάλ φωτογραφίας) και την ΔΙΕΘΝΗ ΕΝΩΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ (μία ένωση με φωτογραφικά κέντρα από τις πέντε ηπείρους). Είναι αυτές οι συνεργασίες που μας έχουν επιτρέψει να φέρουμε σημαντικούς φωτογράφους, διευθυντές θεσμών και επιμελητές στην Ελλάδα, είναι αυτές οι συνεργασίες που μας βοήθησαν να στείλουμε στο εξωτερικό πολλούς Έλληνες δημιουργούς, είτε σαν εκπρόσωποι του φωτογραφικού κέντρου, είτε μόνοι. Είναι αυτές οι συνεργασίες που μας επιτρέπουν να διαχέουμε έγκαιρα σημαντικές πληροφορίες προς τους Έλληνες φωτογράφους και φορείς.

1. Νέες Εργασίες
Οι πολύ πειραματικές εργασίες, οι πολύ νεανικές, αλλά και κάθε τι που για διάφορους λόγους δε χωρά (χρονικά) να ενταχθεί στο πρόγραμμα του Φ.Κ.Θ. πρέπει και βρίσκουν κατάλληλους τόπους και κοινό για να συνομιλήσουν. Παρουσιάζονται σε χώρους τρίτων (ινστιτούτα, πνευματικά κέντρα δήμων κ.τ.λ.) χωρίς την παραμικρή έκπτωση για ποιότητα και αρτιότητα στην παρουσίαση.

2. Επαναπροσδιορισμοί
Σε αυτήν την ενότητα, σαν μια ύστατη προσπάθεια να φτάσει η φωτογραφία στους χώρους όπου ζουν, εργάζονται και περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους οι εργαζόμενοι, η εταιρία οργανώνει το πρόγραμμα ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ.
Έργα που παρουσιάστηκαν σε ατομικές εκθέσεις (το κοινό πρέπει να έρθει προς την έκθεση και τα έργα), ομαδοποιούνται θεματικά ή υφολογικά και ταξιδεύουν, σαν ομαδικές πλέον εκθέσεις, προς το κοινό τους (μπαρ, χώροι εργασίας, κινηματογράφοι κ.τ.λ. με κάποιες υποχωρήσεις μόνο ως προς την αρτιότητα των συνθηκών παρουσίασης) “υποχρεώνοντας” κατά κάποιον τρόπο το “πέραν των όσων επιθυμούν” κοινό, να έλθει σε ακούσια επαφή με αυτήν, να την γνωρίσει, να αποκτήσει μία γνώμη για αυτήν, να την κατανοήσει σα μέσο έκφρασης, δημιουργίας και παρέμβασης, και με την πρώτη αυτή επαφή του με τη Σύγχρονη Καλλιτεχνική Φωτογραφία να αρχίσει τους συσχετισμούς του με την τέχνη γενικότερα. Δεν είναι και δε μπορεί να είναι όμως μόνον αυτό οι “ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ”. Το πρόγραμμα αυτό που καταναλώνει σημαντικό χρόνο και οικονομικά, από τα ελάχιστα που διαθέτει ο φορέας, τον βοηθάει να προωθήσει στην έσχατη δυναμική της την αλληλεπίδραση και την “υποχρεωτική” συνεργασία καλλιτεχνών με διαφορετικές καταβολές, καλλιτεχνών που υπηρετούν διαφορετικές εκδοχές της φωτογραφίας, δημιουργών που πολλές φορές προέρχονται από ριζικά διαφοροποιημένες κουλτούρες ή πρεσβεύουν αντίθετες φιλοσοφικές και πολιτικές απόψεις, αλλά έχουν τόση ανάγκη τον μεταξύ τους διάλογο. Η δημιουργία κοινών projects προωθεί την αλληλοκατανόηση και την αποδοχή της εταιρότητας. Η συνύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη (με την ευκαιρία νέων εκθέσεων ) εδραιώνει περαιτέρω τον διάλογο των διαφορετικών μερών. Οι τέτοιες γειτνιάσεις παλαιών με νέους, μοντέρνων με σύγχρονους ή παραδοσιακούς, εικαστικών με καθαρούς κ.τ.λ. λειτουργεί ακαταμάχητα υπέρ της αλληλοκατανόησης των μερών ή έστω στην ανοχή και μέσω αυτής στην αλλαγή στάσης για την χάραξη της νέας συλλογικής και φυσικά κοινής πορείας της Σύγχρονης Ελληνικής Φωτογραφίας (κάτι που φυσικά δεν έχει τίποτε να κάνει με την ισοπέδωση ή την κατάργηση της ελευθερίας των μερών) εν μέσω των ακάνθων της παγκοσμιοποίησης και της οικονομίας της αγοράς.

3. Οι Περιοδεύουσες Εκθέσεις
Η δημιουργία του Φ.Κ.Θ. άνοιξε νέους ορίζοντες στη δράση της εταιρίας. Δημιουργήθηκε depot φωτογραφιών (παρακαταθήκη μεμονωμένων φωτογραφιών, έτοιμων εκθέσεων, αλλά και ολόκληρων porfolios Θεσσαλονικιών κυρίως δημιουργών) και έτσι δόθηκε η δυνατότητα να ξεπεραστούν κάποιες από τις “αρχές” του παρελθόντος. Ενώ μέχρι τότε, στις εκθέσεις της ΦΟΤ παρουσιαζόντουσαν μόνο πρωτότυπες εργασίες (καμωμένες πάντα μόνο για κάποια συγκεκριμένη έκθεση), τώρα δίνεται η δυνατότητα κάποια φωτογραφία ή ενότητα φωτογραφιών να μπορεί να παρουσιαστεί και αλλού, σε άλλο χώρο, σε άλλο τόπο, με άλλους συν-εκθέτες (πρόγραμμα επαναπροσδιορισμοί σε περιοδεία). Τώρα πια μεγάλες εκθέσεις με έργα Θεσσαλονικέων φωτογράφων (και όχι μόνον) ετοιμάζονται και περιοδεύουν ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, προβάλλοντας, “αν μη τι άλλο”, την ίδια τη φωτογραφία. Η δημιουργία ενός μονίμου δικτύου εκθέσεων, εντός και εκτός της Θεσσαλονίκης, υποστηρίζεται πλήρως τεχνικά και εκπαιδευτικά. Παρά το γεγονός ότι μεταξύ της εταιρίας και των συνεργατών της στο δίκτυο δεν έχουν υπογραφεί συμβάσεις, πρέπει να θεωρείται ότι η συνεργασία μαζί τους έχει μόνιμο και σταθερό (βάσης) χαρακτήρα, γεγονός που σημαίνει βοήθεια σε οικονομικά ασθενέστερους ή πιο απομονωμένους φορείς, μεγαλύτερες δυνατότητες πρόσβασης (και σημαντικότερα αποτελέσματα) στο κοινό του κάθε φορέα που μας προσκαλεί, δυνατότητες απόσβεσης του κόστους εκθέσεων και μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα για τους χορηγούς της πρώτης – αρχικής έκθεσης. Το πρόγραμμα “ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ” σε συνδυασμό με τις “ΠΕΡΙΟΔΕΥΟΥΣΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ” και τις εκτός έδρας ομιλίες, προβολές κ.τ.λ. είναι στην ουσία οι συνδυασμένες στο χώρο και το χρόνο προσπάθειες της εταιρείας για να ξεφύγει η φωτογραφία από τη στατική λογική που τη θέλει φυλακισμένη στους φρεσκοβαμμένους και “ιερούς” τοίχους των αιθουσών τέχνης και να απλωθεί σε όλη την κοινωνία. Αυτή η διεύρυνση των επαφών κοινού και δημιουργών είναι που θα φέρει και όλες τις ζητούμενες αλληλεπιδράσεις τέχνης και ζωής. Καθώς οι δημιουργοί επαυξάνουν τη γνώση και την επαφή με όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους και κατανοούν, εκ των έσω, το πανόραμα της σύγχρονης κοινωνίας, το κοινό παίρνει εξ αντανακλάσεως ερεθίσματα, ενεργοποιείται, ζητά πάντα περισσότερη ποιοτική πληροφόρηση, άμεση και όχι αυτή της τηλέ (από μακριά) θέασης των όσων το αφορούν, ερευνά, εμβαθύνει, διαλέγεται. Αυτό το άπλωμα της φωτογραφίας παντού όπου είναι δυνατόν να φθάσει, παντού όπου της ζητηθεί να υπάρχει, θεμελιώνει γερά τη συνεργασία των καλλιτεχνικών και κοινωνικών δυνάμεων που διαμορφώνουν το σήμερα. Η ταυτόχρονη αυτή αλληλογνωριμία, επικοινωνία και συνεργασία σε κλίμα αύξησης της εμβέλειας του παραγόμενου καλλιτεχνικού έργου, δίνει κίνητρα και νέα ερεθίσματα στους Έλληνες φωτογράφους να ενεργοποιηθούν περισσότερο, να συνεχίσουν να παράγουν, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο επιπλέον και τη συνέχεια και το μέλλον της ελληνικής φωτογραφίας. Η κοινή πορεία συνεργασιών δημιουργών, καλλιτεχνικών ομάδων, φορέων, θεσμών και ιδιωτών με το Φωτογραφικό Κέντρο, είναι μια σοβαρή πρόταση, που βρίσκει όλο και περισσότερη ανταπόκριση από όλους, για το ξεπέρασμα της ατομικότητας, για μια Νέα Συλλογικότητα και ένας αναντικατάστατος δρόμος για ένα ορθολογικότερο δίκτυο διανομής για τη φωτογραφία, μία τέχνη που ακόμη στις μέρες μας, παραμένει εκτός του άμεσου ενδιαφέροντος των ανύπαρκτων Κέντρων Σύγχρονης Τέχνης και των ανεκπαίδευτων, σε αυτόν τον τομέα, επιμελητών εκθέσεων Σύγχρονης Τέχνης.

ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Η επιθετική πολιτική που ακολουθεί το Φωτογραφικό Κέντρο για την περαιτέρω εξάπλωση της φωτογραφίας στο σύνολο της κοινωνίας της πόλης, για τη δημιουργία νέων χρηστών του φωτογραφικού μέσου, για περισσότερη παρουσία του μέσου στη σύγχρονη σκέψη και βεβαίως στο σμίξιμό του με άλλες ιδέες, τέχνες και πρακτικές, βρίσκει την ολοκλήρωσή της στις παράλληλες εκδηλώσεις που συνοδεύουν τις εκθέσεις. Με το ίδιο ή παρεμφερές ενδιαφέρον για το μέσον (από ψηφιακή επεξεργασία εικόνας και επίδειξη νέων προϊόντων μέχρι εισηγήσεις για την ιστορία της τέχνης και για φιλοσοφικά κινήματα) ενώνουν τη θέλησή τους με ομιλίες, διαλέξεις, μαθήματα, προβολές, συζητήσεις, εργαστήρια κ.α.π., για την οικοδόμηση μίας κοινής επικοινωνιακής πλατφόρμας στην τέχνη με βάση ή με αφορμή τη φωτογραφία. Η πραγματοποίηση ενός τέτοιου επίπονου και σε μακροχρόνια βάση προγράμματος, παρά τις δυσκολίες του και τη σημαντική οικονομική επιβάρυνση που επιφέρει στον πενιχρό οικονομικό ισολογισμό της εταιρίας, έχει τρία μεγάλα πλεονεκτήματα: i) Μετατρέπει τη διαδικασία παραγωγής έργου από μοναχική πράξη σε συλλογική και τις δυνατότητες του έργου και της έκθεσης να επικοινωνεί με το κοινό της μόνο κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, σε συνεχή πράξη αμφισβήτησης ή διαλόγου. ii) Φέρνει τα μέλη συχνότερα σε επαφή και σε συνεχή επικοινωνία με τους φίλους με σύγχρονες πνευματικές αναζητήσεις και μέσω του διαλόγου τους διατηρεί στην πρώτη γραμμή του προβληματισμού. iii) Επιτρέπει στα μέλη της Διοίκησης να βρίσκονται σε συνεχή επαφή με την αγορά, τις ανησυχίες της, τα προσφερόμενα “προϊόντα”, και βεβαίως τις πραγματικές ανάγκες των “πελατών” της.

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Η φωτογραφία μπορεί να φτάσει στο κοινό της σε δύο μορφές: Τυπωμένη σε φωτογραφικό χαρτί με τη μορφή “αυθεντικού” έργου και τυπωμένη σε έντυπο (βιβλία, κάρτες κ.τ.λ.) με τη μορφή μηχανικής αναπαραγωγής. Για την πρώτη μορφή γίνονται οι εκθέσεις και για τη δεύτερη οι εκδόσεις. Και οι δύο έχουν ένα ξεχωριστό ρόλο να παίξουν. Και οι δύο είναι απαραίτητες για το κομμάτι που τους αναλογεί στην επικοινωνία του έργου με το κοινό. Οι εκθέσεις φέρνουν το θεατή σε επαφή με το πραγματικό έργο, την υφή του και βεβαίως τις διαστάσεις και τον τρόπο που ο δημιουργός διάλεξε ότι του ταιριάζει, τις περισσότερες μάλιστα φορές επιτρέπουν τον άμεσο διάλογο κοινού – δημιουργού μπροστά στο έργο. Οι εκθέσεις είναι αυτόνομα άλλου είδους έργα, οι εκθέσεις είναι περιβάλλοντα που βγάζουν από το κλουβί της ιδιώτευσης και τους δημιουργούς και το κοινό. Οι εκδόσεις είναι κάτι άλλο, κάτι παντελώς διαφορετικό. Η λειτουργία της φωτογραφίας σε μία έκδοση δεν έχει καμία σχέση με τη λειτουργία της ίδιας φωτογραφίας σε μία έκθεση. Οι εκδόσεις με φωτογραφίες θυμίζουν τα έργα που γνώρισε κάποιος στην έκθεση (κατάλογος έκθεσης), σε χρόνους πολύ μακρύτερους από τις λήξεις των ίδιων των εκθέσεων και το κοινοποιούν σε κοινό εκτός των γεωγραφικών ορίων της όποιας παρουσίασής του. Οι εκδόσεις ταυτόχρονα, είναι σχολείο, καθώς κάνουν το έργο μόνιμα προσιτό στον αγοραστή του φωτογραφικού βιβλίου. Με λίγα χρήματα, σε σχέση τουλάχιστον με το πρωτότυπο, φέρνουν στο σπίτι εικόνες και κείμενα για παραπέρα πιο σύνθετες λειτουργίες. Να ο λόγος που οδηγεί την εταιρία, να προχωρά, όταν καταφέρνει με χορηγίες να ξεπεράσει το υψηλό τους αρχικό κόστος, σε έκδοση καταλόγων για τις σημαντικότερες των εκθέσεών της. Οι εκδόσεις αυτές που κυκλοφορούν είτε για λογαριασμό της, είτε μέσω εκδοτικών οίκων, άλλοτε διανέμονται δωρεάν και άλλοτε με μία συμβολική τιμή, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται και ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας, που πάντα εμπεριέχεται σε αυτές τις προσπάθειες Φυσικά υπάρχουν και οι εκδόσεις λευκωμάτων με φωτογραφίες που δεν έχουν σχέση με κάποια έκθεση, αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν άμεσα τον φορέα.

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΘΕΣΜΩΝ
Η ύπαρξη και η συνεχής λειτουργία του Φ.Κ.Θ. προώθησε και τη διοργάνωση ανάλογων θεσμών σε ετήσια βάση και πάντα με τη λογική, ότι τέτοιοι θεσμοί λειτουργούν εκπαιδευτικά και σε βάθος χρόνου προσφέρουν σημαντικά οφέλη. Τέτοιες ετήσιες διοργανώσεις είναι οι:

-ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Σε αυτήν την ετήσια διοργάνωση, που κάθε Μάιο (στο τέλος σχεδόν της εκπαιδευτικής περιόδου) κινητοποιεί και συγκεντρώνει όλους τους εμπλεκόμενους, παρουσιάζουν τη δουλειά τους σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, στα οποία λειτουργούν οργανωμένα τμήματα φωτογραφίας, είτε ως μάθημα, είτε σαν όμιλος ενδιαφέροντος σε εξωσχολική Σαββατιάτικη απασχόληση, είτε σαν club, με την επίβλεψη κάποιου δασκάλου. Η έκθεση αυτή δεν καλύπτει τους μαθητές, που από μόνοι τους ασχολούνται με τη φωτογραφία, γιατί γι’ αυτούς υπάρχει ο ετήσιος “διαγωνισμός” φωτογραφίας που την ίδια σχεδόν εποχή, συμπεριλαμβάνεται στις “Μέρες έκφρασης και δημιουργίας” του φορέα ΦΙΜΜ.

-ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ – ASPECTS OF BALKAN PHOTOGRAPHY
Σημαντικοί φωτογράφοι, σχολές ή λέσχες των χωρών της Χερσονήσου του Αίμου προσκαλούνται να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο κοινό της Θεσσαλονίκης, να το γνωρίσουν, και γιατί όχι να φωτογραφίσουν την πόλη. Σε ενιαίο δίκτυο, πολλές από αυτές τις παραγωγές, ταξιδεύουν (εντός και εκτός φωτογραφικών φεστιβάλ) σε λοιπές χώρες (εντός και εκτός των Βαλκανίων), όπως και πολλοί από τους σε αυτές συμμετέχοντες φωτογράφοι. Τα αποτελέσματα και οι επαφές που έχει επιφέρει αυτή η μακροχρόνια και επίπονη εργασία, είναι θαυμαστά. Οι βαλκάνιοι φωτογράφοι είναι πλέον αναγνωρίσιμοι και βρίσκουν θέση σε όλα τα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ φωτογραφίας, άσχετα αν μεσολάβησε το Φκθ ή εάν προσκλήθηκαν απ’ ευθείας μέσω κάποιου καταλόγου του.

-ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Κάθε καλοκαίρι μία ή δύο ομάδες από την υπόλοιπη Ελλάδα καλούνται να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στη Θεσσαλονίκη, πάντα με τον τρόπο που αυτοί θεωρούν κατάλληλο. Ταυτόχρονα, μέλη από αυτές τις ομάδες συμμετέχουν με το προσωπικό τους έργο σε παραγωγές του ΦΚΘ, ενώ έτοιμες εκθέσεις, κάθε που θα ζητηθεί, ταξιδεύουν ανέξοδα στην έδρα αυτών των ομάδων. Οι διοργανώσεις των Πανελληνίων Συναντήσεων των Φωτογραφικών Ομάδων, στις οποίες πρωτοστατεί το ΦΚΘ, και η υποστήριξη του δυκτιακού τόπου των φωτοομάδων, πρέπει να συνυπολογίζονται σε αυτό το πλαίσιο του Πανελλαδικού διαλόγου για τη φωτογραφία. Ο διάλογος μεταξύ των φορέων που καλλιεργούν τη φωτογραφία σε ερασιτεχνικό ή άλλο επίπεδο, είναι πολύ ουσιώδης για το μέλλον της Ελληνικής φωτογραφίας για να αφεθεί στην τύχη του ή να υποβαθμιστεί τεχνιέντως. Είναι η ίδια η κατάσταση με αυτήν του δημιουργού κι του κοινού του. Ή μεγαλώνουν μαζί ή χάνουν και οι δύο.