Ζούσαμε και ζούμε μία κατάσταση πρωτοφανή. Ο Covid 19 έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, αλληλεπιδρούμε και σκεφτόμαστε.
Η επέλαση του ιού άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει την καθημερινότητά μας, ξαναγράφει την ιστορία και πιθανότατα δημιουργεί τις ασφυκτικά «ιδανικές» συνθήκες για έναν δημιουργό, γενικά, ή στην περίπτωση μας για έναν φωτογράφο, να εκφράσει τους φόβους, τις ανησυχίες, ακόμη ίσως και τις ελπίδες που γεννά μέσα του αυτή η νέα εποχή.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κάλεσε τα μέλη του, να μοιραστούν τις δημιουργίες τους κατά την πρώτη φάση εγκλεισμού (καραντίνας) εξ αιτίας του covid-19 και να συζητήσουν μαζί μας τυχόν απορίες και προβληματισμούς που γεννήθηκαν ή γεννιούνται από αυτά.
Ο Γιάννης Πομάκης παρουσίασε τρεις ενότητες από το έργο του αυτήν την περίοδο. Στο μικρό εισαγωγικό κείμενο έγραψε:
«Τί έκανα στη διάρκεια του εγκλεισμού και στη νέα εποχή του Covid- 19»
Το πρώτο διάστημα, (αρχές Μαρτίου) λόγω της απουσίας μου & στην συνέχεια λόγω της καραντίνας (εξ αιτίας ενός ταξιδιού) δεν κατάλαβα πως πέρασε! Παρ’ ότι (από την μικρή χρήση του ΦΒ), χαιρόμουνα που παρακολουθούσα την φωτογραφική δραστηριότητα πολλών φίλων & γνωστών φωτογράφων, εγώ παρέμενα στο ‘μηδέν’!
Θεωρώντας τον εαυτό μου ‘ερασιτέχνη φωτογράφο’ & καταγραφέα/reporter των όσων συμβαίνουν & υπάρχουν γύρω μας, μετά την άρση της «απαγόρευσης κυκλοφορίας ‘χωρίς άδεια’, ξεμύτησα από το σπίτι & ξεκίνησα από 14 Απριλίου 2020 με το κινητό μου ‘Honor-10-Lite’, την καταγραφή της νέας κατάστασης που βρεθήκαμε όλοι και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Έτσι, θα σας την παρουσιάσω σε τρεις ενότητες.
- Στην αρχή, κατέγραψα το πρωτόγνωρο για μένα, τους σχεδόν άδειους πολυσύχναστους δρόμους & τα σχεδόν άδεια λεωφορεία της πόλης μας.
- Στην συνέχεια, κατέγραψα το περίεργο για την δική μας κουλτούρα, τους μασκοφορεμένους συμπολίτες μας στις στάσεις & στα λεωφορεία, ευελπιστώντας μετά λίγο καιρό να είναι μια μοναδική & δυσάρεστη ανάμνηση. Αν & θα ήθελα να είχα περισσότερες λήψεις, δεν τα κατάφερα, & λόγω δικού μου δισταγμού. Παρ’ ότι τα λίγα πορτραίτα που έχω, είναι με την συναίνεση των φωτογραφουμένων, γενικά εγώ δεν βρήκα πρόθυμους τους συμπολίτες μου για φωτογράφηση με την μάσκα, αν και ήθελα, και συνεχίζω να θέλω, την καταγραφή της μεγάλης ποικιλίας των μασκών, έτσι οι υπόλοιπες λήψεις γίνανε σχεδόν όλες στα ‘κλεφτά’.
- Έχοντας στο νου μου ότι, η καθαριότητα με την πόλη μας την Θεσσαλονίκη (δυστυχώς), δεν είχε & δεν έχει (ακόμη) καθόλου καλή σχέση! Και επειδή πάντα υπάρχουν πεταμένα κάτω, γόπες, τσιγαρόκουτα και κάθε είδους χαρτιά, τώρα με την υγειονομική κρίση, προστέθηκαν & τα ‘νέα’, τα ‘αλλιώτικα’ σκουπίδια. Παρέα στα άλλα γνωστά σκουπίδια στους δρόμους μας, έχουν κάνει την εμφάνισή τους, γάντια μιας χρήσης (διάφανα, λευκά, μαύρα, μπλε), μαζί με τις μάσκες μιας χρήσης (σιέλ, λευκές, μαύρες, κόκκινες κ.α. χρώματα).
Το τελευταίο διάστημα (χωρίς να έχω σταματήσει ακόμη!) θεώρησα ενδιαφέρον, σαν μια καταγγελία, να καταγράφω με την φωτογραφική μηχανή (κυρίως του κινητού μου), όλα αυτά τα πεταμένα στους δρόμους γάντια & μάσκες (τα ‘άλλα σκουπίδια’ όπως τα λέω) που έκαναν την εμφάνισή τους εξ αιτίας του ιού & που φοβάμαι ότι θα μείνουν μαζί μας, όσο παραμένει ο φόβος & ο κίνδυνος του ιού Covid-19, για τα οποία έχω την άποψη ότι αποτελούν & κίνδυνο για την δημόσια υγεία, καθώς θα έπρεπε, και για λόγους προστασίας μας, να πετιούνται στους κάδους απορριμμάτων.
Θεωρώ αυτή την καταγραφή μου, σαν μια καταγγελία! Θέλω να γίνει η αφορμή να δούμε την ασχήμια αυτών των ‘νέων’ σκουπιδιών και να γίνουμε ποιο σωστοί, ποιο προσεκτικοί στο που αποθέτουμε τα όποια σκουπίδια μας και κυρίως αυτά τα ‘αλλιώτικα’.
Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση, η καθαριότητα συμβαδίζει άμεσα με την υγεία μας.
Εδώ ξεκινά ο ‘μαραθώνιος των γαντιών & των μασκών’! Η πρώτη μου έξοδος και η πρώτη πρόκληση για καταγραφή! Ένα μπλε γάντι πεταμένο στον δρόμο! Ένα ‘αλλιώτικο’ σκουπίδι! Και στο Σούπερ Μάρκετ υπάρχουν γάντια. Γάντια πολλά & προσφορά δωρεάν. Ψώνισα και βγήκα από το Σούπερ Μάρκετ. Κοντοστέκομαι & μου μπαίνει η ιδέα να συνεχίσω να φωτογραφίζω πεταμένα γάντια στον δρόμο! Ξαναμπαίνω & ζητώ άδεια να φωτογραφίσω το σταντ με τα αντισηπτικά & τα γάντια για να τα έχω σαν αρχή! Η αρχή έγινε, και συνεχίζοντας, στις 2 Μαΐου να η πρώτη μάσκα στον δρόμο μου. Όποτε βγαίνω από το σπίτι συνεχίζω να προσέχω για ‘αλλιώτικα’ σκουπίδια και τα φωτογραφίζω από κοντά. Δυστυχώς σε κάθε μου έξοδο θα βρω ‘υλικό’ για φωτογράφηση! Γάντια & μάσκες παντού! Στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στο πάρκο, στα κάγκελα ακόμη & μέσα σε πολυκατοικία γραφείων! Στην αρχή περισσότερα τα γάντια γιατί οι μάσκες δεν ήταν σαν ‘σύσταση’. Στην συνέχεια μέχρι σήμερα μεγάλη μείωση των γαντιών & μεγάλη αύξηση των μασκών! Με ενοχλεί πάρα πολύ, η θέαση κυρίως μασκών, που θεωρητικά & πρακτικά είναι περισσότερο επικίνδυνες από τα γάντια, να είναι πεταμένες στον δρόμο, & πολλές φορές κοντά ή μπροστά σε κάδους απορριμμάτων!
Έτσι, συνεχίζοντας αρχίζω από 1η Σεπτεμβρίου & τις λήψεις από μακριά, για να δείχνω την ανευθυνότητα & την αδιαφορία μας να πετάξουμε τα γάντια ή/& την μάσκα (κυρίως!) στον κάδο που είναι μπροστά μας ή 3-5 μέτρα από εμάς!
Το τελευταίο διάστημα, με χαρά είδα σε καλάθια απορριμμάτων να υπάρχουν & μάσκες!
Αισιόδοξο μήνυμα!, & Η φωτογράφηση συνεχίζεται με την ελπίδα να τελειώσει αυτό το κακό & να μείνει μόνο η κακιά ανάμνηση!
