Παράλληλες εκδηλώσεις στο πλαίσιο των εκθέσων "Collage" & "3rd Photobased Mail Art"

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης

για τα 100+1 χρόνια DADA  

και της έκθεσης

για το Collage παράλληλα με την 3η Photo Based Mail Art Exhibition

 τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017, στις 8μ.μ.,

στο Μουσείο Προσφύγων θα συντελεστεί ένα Μετα-Ντανταϊστικό Event.

 

Στο πλαίσιο μιας αυθεντικής βραδιάς DADA, ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ EVENT-ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΝ ΕΙΔΙΚΟ ΝΤΑΝΤΑΟΛΟΓΟ ΔΡ.ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΜΠΟΥΡΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΤΑΒΑΡΝΤ ΜΕΤΑΚΛΕΙΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ.

ΘΑ ΠΛΑΙΣΙΩΘΕΙ ΑΠΟ ΣΥΜΠΑΘΟΜΑΡΤΥΡΟΥΝΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ  ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΝΔΟΧΩΡΑ. Ποιήματα νταντά θα διαβάσουν οι παραβάτες της σκηνής.

Την ημέρα των εγκαινίων, παράλληλα της δράσης, θα προβληθεί η ταινία RAPUNZEL των Mama Baer και Kommissar Hjuler, δύο κινηματογραφιστών που χρησιμοποιούν την τέχνη της μουσικής και του φιλμ για επικοινωνία. Η RAPUNZEL: είναι μία παράξενη προσαρμογή του παραμυθιού των αδελφών Γκριμ, στην οποία η Mama Baer είναι δέσμια του δικού της πύργου ή κάστρου.

Λίγα λόγια για τα 100 + 1 χρόνια DADA του ΦΚΘ
Τον Φεβρουάριο του 2016 συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την πρώτη μεγάλη ανοικτή ιδρυτική εκδήλωση του "Θεσσαλονικιώτικου Μετά Νταντά" μίας από τις παράλληλες ομάδες δράσης και επεξεργασίας θέσεων για την πειραματική φωτογραφία, που λειτούργησαν στο πλαίσιο της Φωτογραφικής Ομάδας Τριανδρίας, αυτής που ο κόσμος σήμερα γνωρίζει ως Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Καθόλου τυχαία, συμπληρώθηκαν και 100 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του Cabaret Voltaire στη Ζυρίχη, του χώρου που φιλοξένησε τις πρώτες δράσεις του κινήματος  Dada.

Στο πλαίσιο αυτών των δύο επετείων, συνεχίζοντας την επίμονη συζήτηση για θέματα εμπλοκής και αλληλοεπηρεασμού των τεχνών, επιμένοντας με θέματα που αφορούν την εμπλοκή της φωτογραφίας στην εξέλιξη της τέχνης και της οπτικής αντίληψης, διοργανώθηκε από το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης μία σειρά εκδηλώσεων, που στόχο είχαν να ξαναθυμίσουν στο κοινό και τους καλλιτέχνες της πόλης της Θεσσαλονίκης, κάποιους από τους στόχους και τους προβληματισμούς του κινήματος αυτού.

Με τον διακριτικό τίτλο 100+1 χρόνια DADA  διοργανώθηκαν μία σειρά εκδηλώσεων για  παρουσίαση του κινήματος, με προβολή του έργου που δημιουργήθηκε τότε (και της χρήσης της φωτογραφίας από τους καλλιτέχνες του), με συζητήσεις για ότι δείχνει να έχει απομείνει από αυτό σήμερα ή ενσωματωθεί στο έργο των δημιουργών ανά τον κόσμο, με προβολές πειραματικών ταινιών μικρού μήκους που δημιούργησαν οι πρωταγωνιστές αυτής της σκηνής, με παρουσίαση/διάλεξη για τα 'Καλλιγράμματα', με διοργάνωση μίας διεθνούς έκθεσης Ταχυδρομικής Τέχνης (Mail Art) με τίτλο "No Dada Left" και τριών εργαστήριων κατασκευής κολάζ με "δασκάλους"  τρεις διαφορετικούς καταξιωμένους εισηγητές, τρεις δημιουργούς που εκφράζονται με το κολάζ (διαφορετικής τεχνικής και θεωρητικής προσέγγισης ο καθένας): Το Θοδωρή Λάλο, τη Lane και το Γιώργο Μπογιατζίδη.

Σε αυτά τα εργαστήρια, ο κάθε εισηγητής, σε δύο 3ωρες συναντήσεις, μετά από μια σύντομη παρουσίαση του έργου του και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει ο ίδιος το κολάζ, όπως και της τεχνικής που εφαρμόζει, επέβλεψε το εργαστήριο, όπου οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν με της συμβουλές και την εποπτεία του, το δικό τους έργο.

Τα αποτελέσματα αυτών των εργαστηρίων παρουσιάζουμε σε αυτή την έκθεση και τον κατάλογο που τη συνοδεύει, συνεπικουρούμενα από τα έργα των τριών δασκάλων και τριών προσκεκλημένων δημιουργών, όχι τόσο για συγκρίσεις, αλλά για τις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει το ιδιαίτερο αυτό είδος έκφρασης.

(Οι εκθέσεις πραγματοποιούνται με την υποστήριξη του Δήμου Νεάπολης-Συκεών)

Μουσείο Προσφύγων στην Πολιτιστική Γειτονιά, του Δήμου Νεάπολης - Συκεών (οδός Έβρου 49, στο ύψωμα έναντι γηπέδου ΒΑΟ, στις Συκιές ή έξοδος από Τσινάρι, αριστερά δίπλα στα κάστρα)


Μερική περίληψη από τα κείμενα που ακούστηκαν με τον ένα ή άλλον τρόπο.

ΝΤΑ-ΝΤΑΗΣ  ΜΟΥΣ

Υπάρχουν τρείς τουλάχιστον «επαναστατικές» χρονικότητες:

 -Η ηγεμονική χρονικότητα της αυτεπαναστατικοποιούμενης διαδικασίας της καπιταλιστικής παραγωγής.

-Η επαναστατική χρονικότητα της εναντιωματικής πρακτικής του κοινωνικού μετασχηματισμού εν ονόματι ενός νέου, μετακαπιταλιστικού( στο παραδοσιακό λεξιλόγιο, σοσιαλιστικού) οικονομικού κανόνα.

-Η αντεπαναστατική χρονικότητα ποικίλων αντιδραστικών μοντερνισμών.

                                                          (Peter Osborne)

Διαλέχτε..........

 

Πριν ασχοληθούμε με τη πνευματική καλλιτεχνική συσπείρωση που μας ενδιαφέρει,

Το DADA,

Δυο λόγια για τις πανανθρώπινες ομαδοποιήσεις και τη καταγωγή τους,
μα η βιολογία είναι ένα πανζωικό φαινόμενο!

 

Ο άνθρωπος και τ΄ άλλα ζώα (sic)

Δεν γεννιούνται απ ευθείας ολοκληρωμένοι οργανισμοί

δεν μπορούν να επιβιώσουν αμέσως

έτσι να η πρώτη συσπείρωση,

η οικογένεια απ αυτή κατάγεται η κοινωνία.

 

ΔΙΑΚΟΠΗ

 

Da-da….da….da….

Δε θα υπήρχε ούτε η τέχνη αφού

την παράγει, την αναπτύσσει, τη συντηρεί,

την καταστρέφει, τη ξαναγεννάει η κοινωνία

Τέχνη.....τέχνη.....τέχνη....

Δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό

Είναι ένα φαινόμενο κ-α-θ-α-ρ-α (και εν πολλοίς) βιολογικό

κι εν μέρει μόνο πνευματικό.

 

DADA      DADA    λοιπόν,

τι εστί «πνευματικό» και δει το πνευματικό στη τέχνη

χα, το προσδιορίζει όπως του δίδαξαν

ασαφέστατα, συζητήσιμα, ανάλογα την εποχή και τη φιλοσοφία της

Κάτι εξωθεί, σπρώχνει με το ζόρι-ρε αδελφέ-

τον άνθρωπο στη καλλιτεχνική δημιουργία

         τι           τι     τι     τι     τι        τι

οι καθιερωμένες απόψεις, καθεστηκυίες επιβολές

         τι           τι     τι      τι     τι        τι

ε   λοιπόν,

η τέχνη δεν ξεπέρασε ποτέ

και δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μίμηση

μίμηση, αναπαράσταση, συναισθηματικές προτιμήσεις,

μα ποιές οι ιδέες μας για τη φύση, τη κοινωνία,

την επιστήμη, το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου,

…bla….bla….bla….bla

φυσικά ουδείς αλάθητος αλλά

ΔΙΑΚΟΠΗ

Οι συσπειρώσεις των ανθρώπων εξαρτώνται πρώτα - πρώτα από τα οικονομικά τους συμφέροντα

βεβαίως, βεβαίως,

λεφτά, λεφτά, λεφτά......money, money,  money

έπονται οι πολιτικές, θεωρητικές, καλλιτεχνικές αντιλήψεις

νοικοκυροσύνη, λεφτά, λεφτά, πρωτίστως κύριοι και κυρίες

 

Ομάδες, συλλογικότητες, 20ος αιώνας,

νοικοκυροσύνη και μοντερνισμός,

μοντερνισμός... λεφτά...μοντερνισμός,

υπήρξαμε στ αλήθεια ποτέ μοντέρνοι

το παλιό και το νέο σίγουρα

«θα γεράσουν, θα φρονιμέψουν, σιγά-σιγά μην

αμφιβάλετε!»

Έχουν περάσει κάποια χρόνια...Dada..Dada..Dada

ε σιγά

από τα υπάρχοντα διαλέγεις κάποιους συνδυασμούς,

απορρίπτεις κάποιους άλλους

όπως με τα βασικά χρώματα βγάζεις άπειρες αποχρώσεις

οι βασικές επιλογές όμως δεν είναι άπειρες

η δημιουργία συνδυασμών-αναλογιών-ποσοστώσεων

θεωρείται «νέο» κι οποιοσδήποτε πρωτοπόρος avant guard

για ν αποκτηθεί δύναμη με τη συνένωση των δυνάμεων ?                    

καλλιτεχνική ομάδα, λογοτεχνικό, θεατρικό,   εικαστικό κίνημα ?

ΔΙΑΚΟΠΗ

Δηλ. εξ αγελαίου ενστίκτου η συσπείρωση,

τέχνη μιμητική ήθους, δράσης, παθών άρα ?

διακοσμητική, ψυχολογική/αψυχολόγητη

‘κοινωνική’ και ‘ηθικά’ καταγγελτική, εννοιολογική ?

Θρησκευτικές, μεταφυσικές, φιλοσοφικές, ιδεαλιστικές, υλικές, ρεαλιστικές, επιστημονικές,

Ιδέες που δεν δημιουργεί ο ίδιος ο καλλιτέχνης

τυμβωρυχία, ready-mades λοιπόν, ιδέες

τέχνη για τη τέχνη ?

                                                               ΕΙΚΟΝΕΣ

Μια φανταστική πρωτοπορία,

δημιουργείς κάτι συμβατικό κι όχι νέο

το φαντασιακό, το συμβολικό, το πραγματικό,

ο βρώμιος κόμβος

μόνο σχέδιο, μόνο χρώμα, τέχνη αφαιρετική,

έχει θέμα ή το καταργεί, τέχνη λεπτομερής,

έχει/δεν έχει ατμόσφαιρα, διάχυτη ?

                                                                      ΕΙΚΟΝΕΣ

 

χαρά της ζωής, ομορφιά,  αισιοδοξία

κι όμως

πόνος, ασχήμια, συμφορά, απαισιοδοξία,

απαισιοdada.

Συνδυασμός τεχνών, κίνηση, μουσική, διακόσμηση,

Dada, όρος χρήσιμος για προβολή, διαφήμιση ?

Αφού όλες οι παραπάνω δυνατότητες της τέχνης

ανήκουν στην παράδοση δεν μπορούμε να τις

χαρακτηρίσουμε πρωτοποριακές

κάποια ‘λεπταίσθητα’ καλλιτεχνικά πνεύματα έχουν

‘κουραστεί’, ‘βαρεθεί’, ‘απογοητευθεί΄ από τη ‘νωθρή’, ‘επαναλαμβανόμενη’ παράδοση.

ΔΙΑΚΟΠΗ

Άσχετοι ως προς τη παράδοση, μισές άκρες,

αποσπασματικοί , επικά θραύσματα,

θα φέρουν το νέο, το ακμαίο,

το καλύτερα εκφρασμένο της εποχής,

μα εξ αγελαίου ενστίκτου Νο Νο Da Da

 

Βιολογικά, ψυχολογικά κίνητρα,

όχι αμιγώς πνευματικά,

να βρουν μια θέση στον ήλιο,

να τους υπολήπτονται, να τους θαυμάζουν,

υπέρογκη αυτοεκτίμηση,

εγωμανία, ναρκισσισμός, μεγαλομανία, έπαρση,

μοιάζουν έφηβοι,

να διαρρήξουν τις σχέσεις με το πατρικό παρελθόν

δημιουργώντας δική τους ‘δεσποτεία’.

 

Αμφισβήτηση του παρελθόντος, θορυβώδης αλλά

πάντα ως πλήρης άρνηση και διάθεση καταστροφής,

παρελθόν να ΄ναι κι ότι να ΄ναι.

Νέα γλώσσα, αποτυγχάνουν οι ‘παλιοί’ τρόποι,

Σκοτώνοντας τα ξένα αφήνουμε τους δικούς μας απογόνους

Ντανταϊσμός, Φοβισμός, Κυβισμός, Σουρεαλισμός, Αφρικανισμός, Ντανταϊσμός,

υποστηρίζοντας τα ‘πικάντικα’, τα ‘εξυπνακίστικα’,

τ ασυνήθιστα, τα παράδοξα, τα ακίνδυνα πολιτικά,

η εποχή μας,

με τις προαιώνιες τάσεις για πλουτισμό, δύναμη, εξουσία,

θύματα που υφίστανται τις ζωώδεις ορμές της αγέλης,

χάθηκε η πρόκριση και το πρωτάθλημα.

ΔΙΑΚΟΠΗ     

Δηλ. αν διαπράξουμε το συστημικό εύρημα και αντιπαραβάλουμε  τον Νερούντα, τον Μαρκές, τον Ντύρερμαντ, τον Καμύ, τον Σαρτ με το Dada διότι υπήρξαν κλασικοί με εικόνες, παραβολές.......

Dadaιστές κι όσοι τους ακολουθούν-να μη φαίνονται εκτός μόδας-νεοσύλλεκτοι σε παλιές φρεσκαρισμένες ιδέες καταφεύγουν στον υπερθετικό αφανισμό της λογικής από τα έργα τέχνης.

Ο εύκολος υπερθετικός είναι στη βάση του Νταντά.

Οι οπαδοί τους λοιπόν ας ανακαλύψουν πως ήταν δυσλεκτικοί(sic), αντιλογικοί, ‘εικονοκλάστες’ .

Γκρεμίζουν τον μύθο,

τη πλοκή,

το θέμα,

τη σημασία,

άλλος τη σύνταξη, τη γραμματική, τις λέξεις,

ένα πρωτόφαντο κουρκούτι,

σημεία, σημασία, έννοια, μεταφυσική, δαίμονες στο μυαλό,

κύριε ελέησον....

                                                                            ΨΑΛΜΟΙ

Κι όμως: ’Ζύμωση ιδεών’, ‘πρωτοπορία’, ‘νέες αισθητικές αξίες’, ‘νέα ηθική’ κλπ.

Καημένε Rimbaud που αναφώνησες: ’Δε φταίω εγώ’

Οι πολλοί και δύστυχοι, όχι η ελίτ του πνεύματος

δεν έχουν δικές τους πεποιθήσεις, αντιστάσεις.

Χάνουν το ταλέντο τους στη προσπάθειά τους να εκφραστούν μοδάτα, με αντιλογικά κλισέ.

Αγαναχτείς, παθαίνεις λόξιγκα, αλληθωρίζεις, βάζεις τα γέλια, πως ν ανεχτούμε αυτά τα σύντομα, έστω, ποιήματα

Arthur Rimbaud, Tristan Tzara, Andre Breton

ΔΙΑΚΟΠΗ

Εντάξει:

Δροσερές ματιές, λαμπερές εικόνες,     

υπαινιγμοί τάχα για την αιωνιότητα,  την ομορφιά,

εν τέλει,

το υποσυνείδητο, η σημασία των ονείρων, η τέχνη των πρωτόγονων, Αφρικανών, Προκολομβιανών και άλλων τριτοκοσμικών.

Παιδικά σχέδια, τέχνη της Ασίας, υποτίμηση της λογικής, πρόσθεσαν γαρνιτούρες σύγχρονες, νέα πρότυπα, τα στίλβωσαν, τα διατυμπάνισαν, τα λάνσαραν και : Ιδού το νέο , το πηγαίο,

το πρωτοποριακό!

 

Τεράστια φασαρία, καλύτερα ο Πλάτων, οι τραγωδοί,

ο Πίνδαρος

κι όσοι μεγάλοι ξεπήδησαν επειδή παράτησαν το Νταντά και τράβηξαν ένα καθώς πρέπει δρόμο

π.χ. ο Μπρακ, ο Ντε Κύρικο κι άλλοι.....

κράτησαν κάτι λίγο από το απρεπές Dada,

τα περισσότερα τα οφείλουν στο ήδη κλασσικό άντε και ιμπρεσιονιστικό τους υπόβαθρο,

οι Μπρακ, Μοντιλιάνι, Σαγκάλ θα πρόκοβαν και χωρίς το Dada :

«Στη τέχνη ο λαός δεν αναζητά πλέον ανακούφιση και εξύψωση. Οι λεπτεπίλεπτοι, οι πλούσιοι, οι αργόσχολοι, αναζητούν το καινούριο, το παράδοξο, το πρωτότυπο, το ασυνήθιστο, το σκανδαλώδες, κι εγώ, από το κυβισμό και μετά, ικανοποίησα τους σοφούς, τους κριτικούς με ευμετάβλητες σαχλαμάρες που μου έρχονταν στο κεφάλι κι όσο λιγότερο με καταλάβαιναν τόσο περισσότερο με θαύμαζαν....»

                                                                                 P. Picasso

ΔΙΑΚΟΠΗ   

Λεφτά.......λεφτά........λεφτά........Sίλβιου Ντόλαρ

ή    

Σαλβαντόρ Νταλί

διασημότητα, πωλήσεις, κέρδη, περιουσίες, πλούτη,

αχ Τζιότο, Ρέμπραντ, Τισιανέ, Γκόγια.

«Εγώ ένας κοινός σαλτιμπάγκος που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών, εξάντλησα όσο καλύτερα μπορούσα τη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη φιλοχρηματία των συγχρόνων μου»

                                                    Picasso και πάλι.

 

(ΦΩΝΗ)

‘Μα εμείς το Dada το φτιάξαμε για τους νεκρούς των χαρακωμάτων, τους πρόσφυγες, τους ανέστιους και τους κατατρεγμένους’

(ΑΠΑΝΤΗΣΗ)

‘Όχι τώρα..... όχι τώρα......’

Οι ασήμαντοι να κάψουν τα μουσεία, προφανώς για           

βάλλουν στη θέση τους τα δικά τους έργα όπως ο Ρεμπώ κλωτσούσε με μανία ότι έβρισκε μπροστά του και φυσικά σαν 16χρονος αγνοούσε τι κλωτσούσε.

Το Dada δημιούργησε κίνημα τόσο θνησιγενές που δεν χρειάζεται να το αναφέρει κανείς παρα μόνο για την ιστορία.

Πολλά κινήματα στον 20ο αι. διαδέχονται το ένα το άλλο σ ένα κρεσέντο, με διάρκεια βίου δυο το πολύ ετών, πολλά είναι δημιουργήματα της διαφήμισης και της πολιτικής.

Το θνησιγενές μπροστά στο αναλλοίωτο, να γκρεμί-

σουν για να προβάλλουν το δικό τους παιδί.

Όποιος δεν είναι επαναστάτης δεν είναι καλλιτέχνης.

 

ΔΙΑΚΟΠΗ    

Αυτοί οι Ντε Κύρικο, Ματίς, Ρίλκε, Νερούντα, Μαρκές, Μπόρχες, Ρίτσος, Σεφέρης, Μοντιλιάνι

ήταν εντελώς έξω απ αυτό.

Κάποιοι βέβαια ως νέοι εντάχθηκαν, προσωρινά σε κάποια ομάδα, κίνημα, ‘νεωτεριστικό’,  ‘ριζοσπαστικό’, ‘πρωτοποριακό’, γεμίσαμε με λέξεις θεωρητικών αλλά μετά φρονίμεψαν έβαλαν μυαλό,

απομακρύνθηκαν, ξαναβρήκαν τις αιώνιες αξίες και

τη λογική, την ομορφιά, την ισορροπία, την ανθρωπιά.

Αν εξαρτιόνταν μόνο από τους ‘νεωτεριστές’ ο 20ος αι.

θα ήταν αιώνας πειραματισμού αν όχι παρακμής της τέχνης.

 

(ΦΩΝΕΣ)

Ενώ ήταν αιώνας του Άουσβιτς, των μυθικών εκκαθαρίσεων, τροφοδότης εγκλημάτων του 21ου αι.

Εκφυλισμένη τέχνη και ναζί.

(ΟΧΙ ΤΩΡΑ......ΟΧΙ ΤΩΡΑ.....)

Τάχα η μεταβολή, το νέο, η ρήξη πράγματα αναγκαστικά θετικά και ανώτερα ;

Στριμωγμένη στον υπερθετικό η τρέχουσα άποψη ότι οι ομάδες είναι μοχλοί μεταβολών, γεννούν νέες ιδέες, επανακαθορίζουν την αισθητική και ηθική μας αντίληψη.

Εξιδανικεύει και προπαγανδίζει το νέο που μπορεί να είναι ακατάλληλο, απλοϊκό, τα δημιουργήματα του άτεχνα, ενώ το παλιό ίσως πιο ελκυστικό, vintage!

Κι όμως αυτά τα προγενέστερα να ξεπεραστούν, να εγκαταλειφθούν, να καταστραφούν.....

Η ενδόμυχη, υποσύνειδη επιθυμία τους: ’Κάψτε τα μουσεία’, μια φονική ιαχή, ο Ρεμπώ κλοτσάει με μανία ότι προϋπάρχει κι ο Μαρινέτι ωρύεται

ΔΙΑΚΟΠΗ

«Η δύναμη των –ισμών οι οποίοι, αν και εξαθλιωμένοι, περνάνε μέσα στα ήθη και διαπλάθουν ατομική ζωή ιστορική ζωή, ξεκινά από την «ανεντιμότητά» τους.

Υπόσχονται πιο πολλά απ όσα μπορούν να δώσουν.

Δεν επιτελούν ποτέ τον πρωταρχικό τους σκοπό...

Μέσα σ αυτό το «περίπου» γίνονται  και απογίνονται τα όντα και τα πράγματα, ανάμεσα στην αφύπνιση, τα όνειρο και το ψέμα.

Κάθε αρχική ανάσα λαχανιάζει και κοσμικοποιείται,

κάπως αποκαμωμένη ήδη»

                                                       (Κ. Αξελός)

 

(off the record)

Ο στρατηγός λογική και το τυχαίο,

ορθολογισμός, επιστήμη, πρόοδος,

ο ανθρώπινος πολιτισμός μας,

η σιγουριά των επικυρίαρχων που

τον ποδηγετούν και η Λογική τους

κι όμως

ένας δικός μας Έλλην αυτός αναφώνησε:

«Στρατηγέ Μπολιβάρ

τι ζητάς εσύ στη Λάρισα

ένας Υδραίος»

 

(Θαμώνες εισβάλουν στη σκηνή και με φωνές διακόπτουν το event)

 

Εδώ θα πρέπει να διακόψουμε όπως μας ειδοποιούν οι μηχανές-εργένης,  για να επιστρέψουμε στους κοινωνικούς μας ρόλους κι εμείς σαν μηχανικοί του χαμένου χρόνου πρέπει να υπακούσουμε......