Ζούσαμε και ζούμε μία κατάσταση πρωτοφανή. Ο Covid 19 έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, αλληλεπιδρούμε και σκεφτόμαστε.
Η επέλαση του ιού άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει την καθημερινότητά μας, ξαναγράφει την ιστορία και πιθανότατα δημιουργεί τις ασφυκτικά «ιδανικές» συνθήκες για έναν δημιουργό, γενικά, ή στην περίπτωση μας για έναν φωτογράφο, να εκφράσει τους φόβους, τις ανησυχίες, ακόμη ίσως και τις ελπίδες που γεννά μέσα του αυτή η νέα εποχή.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κάλεσε τα μέλη του, να μοιραστούν τις δημιουργίες τους κατά την πρώτη φάση εγκλεισμού (καραντίνας) εξ αιτίας του covid-19 και να συζητήσουν μαζί μας τυχόν απορίες και προβληματισμούς που γεννήθηκαν ή γεννιούνται από αυτά.
Η Κατερίνα Μπάτζιου παρουσίασε δύο ενότητες από το έργο της αυτήν την περίοδο: την “Sweet Home” και την “Η εμμονή”. Στο μικρό εισαγωγικό της κείμενο έγραψε:
ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ
Ένας covid. Ο 19.
Η καραντίνα. Η απομόνωση. Οι άδειες εξόδου.
Η δουλειά στο μηδέν. Όλα τα έξοδα γραφείου “τρέχουν”.
Το σπίτι. Το σαλόνι πλημμυρίζει με τη δυνατή βροχή των πρώτων ημερών. Οι υδραυλικοί.
Το σπίτι!!
Το ένα μπαλκόνι, το άλλο μπαλκόνι, εγώ, κι ένα κολάζ.
Η φωτογραφία. Πέντε φάκελοι με εικόνες που τραβήχτηκαν μέχρι τις πρώτες μέρες του Απρίλη. Γιατί πώς να βγάλω εικόνες, πώς να χαλαρώσω και πώς να παίξω με το μυαλό καρφωμένο στην επαγγελματική καταστροφή και μέσα σ΄ ένα σπίτι που το ταβάνι στάζει.
Πουθενά ασφαλής. Ούτε έξω, ούτε μέσα!
Δημιούργησα πέντε φακέλους. Παρουσιάζω δύο.
1)Το “Sweet Home” που πρόκυψε από επιλογές λήψεων στο εσωτερικό του σπιτιού κι από αυτοπορτρέτα που επίσης τραβήχτηκαν στο σπίτι και
2) “Η εμμονή”. Εικόνες από το πίσω μπαλκόνι με θέα τον ακάλυπτο χώρο.
Δύσκολη και πρωτόγνωρη περίοδος για όλους με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα που όταν τελείωσε, ευχηθήκαμε να μην ξανάρθει. Σήμερα φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά μας και πάλι.
